မအပ္စပ္ေသာ ဆြမ္းေက်ာင္းကို မသိ၍ စားသံုးမိလွ်င္ အျပစ္ရွိမရွိ

ရနံ႕စံအိမ္မွကူးယူပါသည္။

ေမး။    ။         တစ္ပါးေသာရဟန္းက ၀ိနည္းေတာ္ႏွင့္မအပ္ေသာ နည္းျဖင့္ ရရွိထားေသာ,

ဥပမာ-ဒကာ ဒကာမတုိ႕လွဴခ်င္လာေအာင္ ဆြယ္တရားေဟာ၍ ရရွိထားေသာ

ဆြမ္း ေက်ာင္း အစရွိသည္တုိ႕ကုိ စားသံုးသူ ရဟန္းတုိင္း အျပစ္ရွိ သည္ဟု ဆုိပါသည္၊

တရားေတာ္၌ “ေစတနာဆႏ္ၵ အဓိကပါ” ဆုိထားရာ,

မအပ္ေသာနည္းျဖင့္ ရရွိထားေသာ ဆြမ္းမွန္း ေက်ာင္းမွန္း

မသိ၍ စားသံုးမိလွ်င္ စားသံုးေနေသာရဟန္းသည္ ေစတနာ မပါ၍ အျပစ္ရွိသလားဘုရား။

ေျဖ။     ။ အျပစ္ရွိတာကုိတစ္ခန္း, အာပတ္သင့္တာကိုတစ္ခန္း၊                        အာပတ္သင့္တယ္ဆုိတာ အျပစ္ပဲ၊ ၿပီးေတာ့ ဩ အကုသုိလ္အျပစ္ရွိသလား-မရွိဘူးလား၊

ဒါကုိ စဥ္းစားရမယ္၊ မအပ္မရာ ေက်ာင္းႀကီးကုိ ဘုန္းႀကီးတုိ႕ေနမိရင္ အာပတ္သင့္ တယ္၊ အကုသုိလ္ျပစ္ရွိသလား-မရွိဘူးလားဆုိေတာ့ ယူဆေန ၾကတာက အာပတ္ရွိေနရင္ တရားအားထုတ္တဲ့အခါမွာ တရား မထင္ႏုိင္ဘူး၊ ဒီလုိ ယူဆေနၾကတယ္၊ ဒါကုိ ဘုန္းႀကီး ျငင္းလည္း မျငင္းပါဘူး၊ ေထာက္လည္း မေထာက္ခံပါဘူး။

(( အာပတ္ႏွစ္မ်ိဳး  ))

ဒါျဖင့္ ဒီေက်ာင္းထဲ ေနတာနဲ႕ပဲ ငရဲ ၿပိတၱာ တိရစၧာန္ တစ္ခုခု ျဖစ္ရေတာ့မလားဆိုေတာ့ 

ဘုန္းႀကီးတုိ႕စာမွာ နိယတအာပတ္, အနိယတအာပတ္ ႏွစ္မ်ိဳး ခဲြထားတယ္၊

နိယတအာပတ္က မခၽြတ္ဧကန္ အမွန္ ငရဲက်မယ္၊ တိရစ္ၦာန္ ၿပိတ္ၱာ ျဖစ္မယ္၊ အနိယတအာပတ္က မေသခ်ာပါဘူး၊ ေသခါနီးထင္တဲ့ အာ႐ံုနဲ႕ ဆုိင္ပါတယ္၊

နိယတ အာပတ္ကေတာ့ ေသခါနီး ဧကန္မုခ် ဒီအာ႐ံုကုိ ဆုိက္မွာ၊ နိယတအာပတ္က ဘယ္လုိ အာပတ္မ်ိဳးတံုးဆုိေတာ့ အာနႏၲရိယ ကံဆုိတဲ့ အေမကုိ သတ္မိတဲ့ ပါဏာတိပါတဆုိတဲ့အာပတ္မ်ိဳး၊ လူလည္း မထြက္ဘူး၊ လူထြက္လည္းပဲ သူကေတာ့ က်မွာပဲ၊ အင္မတန္ ဆုိး၀ါးတဲ့ အကုသုိလ္မ်ိဳး ျပဳထားတယ္, ျပဳထားရင္ သူေသခါနီး ထင္ကုိ ထင္မွာ၊ အဲဒါ နိယတအာပတ္။

 (အဲဒီလုိဟာ ေၾကာက္လုိ႕)

တခ်ိဳ႕ အာပတ္ေတြက ကုိယ္လည္း မသိဘူး၊       တရား အားထုတ္ေတာ့  မရဘူးလုိ႕ဆုိထားတယ္၊ ဒါ ဟုတ္ခ်င္လည္း ဟုတ္လိမ့္မယ္၊ ဒီလုိပဲ ဘုန္းႀကီးလက္ခံတယ္ေလ၊ အျပစ္ဘယ္ေလာက္ႀကီးသလဲ ဆုိေတာ့ နဂုိကမွ နိယတအာပတ္မွ မဟုတ္ဘဲနဲ႔, သူေသခါနီး ေကာင္းတဲ့ အာ႐ံုေတြ ထင္လာလုိ႕ရွိရင္ ေကာင္းတဲ့ ဂတိပဲ ေရာက္မွာပဲ၊

သုိ႕ေသာ္လည္း ဆယ္ေရးတစ္ေရး ကုိးေရးတစ္ရာ အနိယတျဖစ္တဲ့ အာပတ္ေတြေၾကာင့္လည္း ေသခါနီး ထင္လာ တတ္တာျဖစ္ေတာ့ ထင္လာတဲ့ ၀တၱဳေတြကလည္း ရွိေတာ့ အဲဒီလုိဟာ ေၾကာက္လုိ႕မုိ႕အာပတ္မသင့္ေအာင္ ဆုိၿပီးေတာ့ ႀကိဳးစားေနၾကေတာ့တာပဲ။

မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္၏ သိပၸံအျမင္ႏွင့္ဗုဒၶအဘိဓမၼာအေျဖမ်ား မွ